บังคับ

v. 1. to force, to suppress, to constrain, to compel, to command, to require;

n. 2. control, rule, authority.

Syn. ขู่เข็ญ

เขาถูกบังคับให้ออกไปจากประเทศ He was forced to leave the country.

เขาลาออกโดยมิได้ถูกบังคับ He resigned without coercion. เขาบังคับให้เราชี้แจงเป็นรายตัว He demanded explanation from each of us.